Wandeling in Amsterdamse bos - zondag 15 oktober 2022
We verzamelen naast Silversant te Amstelveen om 10.00 uur en wandelen ruim 1 uur in het Amsterdamse bos. Hier is aandacht voor je verlies. Silversant, Noorddammerlaan 119, Amstelveen.

Samenzijn met gelijkgestemden wordt vaak als prettig ervaren.  Naast verlies van een dierbare verandert er vaak veel meer. Alleen voelen en alleen zijn is herkenbaar in rouw. Je hoeft het niet alleen te doen.

Kosten voor de deelname 12,50 - inclusief een koffie/thee. Na het wandelen is er gelegenheid om wat te drinken en na te praten. We eindigen om 12.00 uur.

Deze wandeling is voor iedereen die een verlieservaring heeft gehad kort of langer geleden.

Laat het weten als je mee wilt lopen via het contactformulier of bel naar 06-46048372.  

Meer weten?

Voor meer informatie:
vul het contactformulier
op de site in.

Reacties

Carla - Stilte als medicijn

Gedachten komen en gaan. Naarmate ik dieper het bos in wandel, wordt het stiller in mij en wordt de ruimte om me heen groter. De geluiden van het bos met al die verschillende soorten vogels lijken intenser, de afspraak om niet te spreken gedurende de wandeling zorgt automatisch voor rust, concentratie en aandacht voor mezelf. En tegelijkertijd is het fijn om samen te zijn. Als beloning is er dan ook nog de (heerlijke) mogelijkheid om samen iets te nuttigen bij de Serre en...- niets "moet"- nog samen af te sluiten, met een gedicht, een woord, een verbinding in liefdevolle aandacht.

Martin - reactie na lotgenotenwandeling

Vanmorgen wandelde ik mee in het 's-Gravenlandse bos. Het weer was mooi en het bos daar (dat ik niet kende) is ook heel mooi. Maar daar ging het natuurlijk niet om.
De ontmoeting met een aantal mensen die, wat langer of korter geleden, een dierbare zijn verloren, was het hoofddoel van de bijeenkomst. Ik was er voor het eerst bij, en ik kende niemand. Maar de onderlinge band die er in een hele korte tijd tussen ons ontstond, vind ik niet alleen mooi, maar vooral ook bijzonder en opmerkelijk. Daar heb ik erg genoten.
Goede gesprekken gehad, die qua intimiteit soms een stukje verder gingen dan wat je-met-je-vertrouwde-familieleden-zo-al-bespreekt over het verlies van je partner.
Opmerkelijk voor mij (als onverbeterlijke man) toch ook weer de al eerder gedane waarneming dat vrouwen over gevoelskwesties makkelijker praten en makkelijker luisteren dan de meeste mannen.
Daarom is het wellicht toch wel goed dat in dergelijke groepjes de vrouwen de overhand hebben. En wat een moed van jullie beide vrouwen om van het organiseren van dergelijke ontmoetingen je beroep te maken. Hulde daarvoor!